Բառերը, որոնք Քրիստոսի լույսը չեն սփռում, ստեղծում են մթություն:
Այսպես էր ասում Մայր Թերեզան: Սակայն մեր ուսումնասիրած գրողի՝ Մկրտիչ Հաճյանի բանաստեղծություններում,
ըստ իս, չկա այդ լույսը, որն էլ ենթադրում է մթություն: Կարդալով նրա գրածները՝
գրեթե ոչինչ չհասկացա, կարծես գաղտնագրերով է գրում: Նրա ասելիքը հասկանալու համար
պետք է գրածները մի քանի անգամ կարդալ, երկար մտածել:
Հիմա երևի ասում եք, թե ինչո՞ւ չկա լույս, բայց եթե կա լույս,
ապա որտե՞ղ, ո՞ր տողում է այն արտահայտված: Բերեմ օրինակներ.
Կրկներևույթ
Այս երգը լսվեցավ ովասիսի մը մեջ
կրկնվեցավ ամպի մը մեջ
խեղդվեցավ նամակի պահարանի մը մեջ
պահվեցավ կիսախանձ կյանքի մը մոխիրներուն տակ
և չորացավ անարցունք
կրկնվեցավ ամպի մը մեջ
խեղդվեցավ նամակի պահարանի մը մեջ
պահվեցավ կիսախանձ կյանքի մը մոխիրներուն տակ
և չորացավ անարցունք
Ես անապատն եմ
դուն կրկներևույթ
դուն կրկներևույթ
Համոզվեցի՞ք: Չկա ոչ մի լույս՝ երգը լսվում է, կրկնվում, խեղդվում,
պահվում ու չորանում: Սփյուռքահայ մյուս բանաստեղծների գործերն ավելի դուրս եկան, քանի
որ իմաստ կար, հասկանում էի, թե ինչ են ասում: Թող ների Մկրտիչ Հաճյանը, բայց ինձ համար
նրա ստեղծագործությունները անիմաստ են ու դուրս չեկան:
Հ.Գ. 1 Եթե լույս գտնեք, ապա ասացեք, թե որտեղ ու հիմնավորեք Ձեր
ասածը:
Հ.Գ. 2 Երկրորդ նկարի հեղինակը հենց ինքը՝ Մկրտիչ Հաճյանն է, ով նաև նկարիչ էր:
0 comments:
Post a Comment