Մուշեղ Իշխանը, ինչպես Զահրատը, հեգնական տոնով է գրում մարդկանց մասին, բայց հեգնում է անգամ իրեն, քանի որ նա էլ է մարդ: Նրա բանաստեղծությունները երգի տեսքով բազմիցս լսել եմ, ու դուրս եկել են: Հատկապես սիրում եմ «Մարդ արարած»ը, քանի որ մարդն, իրոք, մի տարօրինակ արարած է, որն ամեն ինչի ընդունակ է: Լավագույնը վերջին քառյակն էր:
Տարօրինակ, տարօրինա՜կ մարդ
արարած,
Քու ձեռքերով հողին կուտաս կյանքեր ծաղկած,
Կ'ըզգաս դեմքիդ մահվան քամին և հողմավար
Կ'իյնաս անշունչ, սակայն մահվան չես հավատար…
Քու ձեռքերով հողին կուտաս կյանքեր ծաղկած,
Կ'ըզգաս դեմքիդ մահվան քամին և հողմավար
Կ'իյնաս անշունչ, սակայն մահվան չես հավատար…
Առաջարկում եմ ունկնդրել «Մարդ արարած»-ը Արթուր Մեսչյանի կատարմամբ:
0 comments:
Post a Comment