Չնայած՝ Էդգարն ու իր ընաանիքի անդամները հայեր էին, խոսում էին հայերեն, հաճախ դիտավորյալ իրար հետ վրացերեն էինք խոսում. չէ՞ որ մեր ճամփորդության նպատակներից մեկն էլ լեզվի փորձառություն անցնելն էր: Ասում են՝ լեզուն խոսելով են սովորում, ու ճիշտ էլ ասում են:
Մեկ տարի շարունակ կրթահամալիրում վրացերեն ենք սովորում և տարին մեկ-երկու անգամ մեկնում վրացերենի հայրենիք՝ Վրաստան՝ գործնականում կիրառելու այն, ինչ սովորել ենք: Այնքան հաճելի է, երբ խանութում որևէ բան ես ուզում գնել ու կարիք չես ունենում օգտագործել մեկ այլ լեզու, եթե ոչ վրացերեն: Նաև Թբիլիսիի 98-րդ դպրոցում կայացած մեր էկոդասին իմ թեման ներկայացրի վրացերեն, ինչը շատերին զարմացրել էր. հայը վրացերե՞ն է խոսում: Հուսանք, որ մեր գործընկեր դպրոցներում շուտով կսկսեն դասավանդել հայերեն:Հ.Գ. Ուզում եմ հատուկ շնորհակալություն հայտնել կրթահամալիրին, որի շնորհիվ մի քանի անգամ որոշ ժամանակով ապրել եմ անծանոթ ընտանիքներում: Շնորհակալություն հայտնում եմ, քանի որ շուտով սովորելու նպատակով մեկնելու եմ ԱՄՆ, ուր մեկ տարի ապրելու եմ մի հյուրընկալող ընտանիքում:
0 comments:
Post a Comment